Би байсан

Дээлэндээ багтаж ядан аархаж

Дэлхийн талыг эзэлж явсан
Монгол удмынх болохоор
Дэнж хотойсон наадмын зvлэг ногоон дэвжээн дээр
Дэвээд өөдөө боссон нь би байсан
Дэлгэр намрын гурван сардаа
Дэлийг нь зассан морьд шөнөжин үүрсэж хоноод
Дэмбээ аялж найрласан Монгол гэрийн хойморт
Дэндүү их халамцсан нь би байсан
Домог мэт яригддаг гучин гурван говьдоо
Дархан гэж алдаршсан
Монгол эцгийн хүү болохоор
Доголон нулимстай хорвоогийн
Зовлонгийн учгийг тайлах гэж
Долоон удаа нум харвасан нь би байсан
Шинийн арван тавны бүтэн сартай үдэш
Ширмэл эсгийн дээр мэндэлсэн
Монгол эхийн хүү болохоор
Шийртэй эрсийн хийморь түшсэн овоо
Шилийн богдын оройд
Чулуу босгож тавьсан нь би байсан
Чуулсан оддын гэгээнд шүлэг тэрлэж
Чухамхүү ганц євгєдийнхєє сүнсэнд залбирч
Шүүдэр бөнжгөнөсөн говьдоо онгодын хүлэгтэй давхисан
Шүлгэн цагаан мөр минийх байсан.

Гэрэл үгүй бол сүүдэр гэж юуг хэлэх билээ

Ээжийн минь зөөлхөн гар үгүй бол
Эгэлгvй хатуу гэж юуг мэдрэхсэн билээ
Чиний минь ялгуухан хайр үгүйсэн бол
Чинь үнэн гэж би юунд итгэхсэн билээ


Жаргал гэж чи нэгийг бодвол
Зовлон гэж чамд өнөө нь бодогдоно оо
Бүхнийг чи өөр шигээн хайрлавал
Бүлээн дулааныг чи өдөр бүр мэдэрнэ ээ


Жаргах нарны гэрэлд жавартай үдшээн орхио
Маргаашийн мандах нарнаар магнайгаан тэнийлгэж амьдар аа
Өтөл нялхасын хооронд өчигдрөөн умартаж амьдар
Өнөөдрийн өөдлөх нарнаар өнгө нэмж амьдар аа


Найз гэж чи нэгийг онцолвол
Дайсан гэж чамд нэг оногдоно оо
Нөхөд гэж чи бүгдийг онцолвол
Дасаж бүгд чамайг хvндэтгэх болно оо


Гэрэл байдаг болохоор сүүдэр байдаг юм аа
Гэгээн байдаг болохоор бараан бас байдаг юм аа
Өдөр байдаг болохоор шөнө байдаг юм аа
Өр зүрх өвддөг болохоор догдлол баясалыг бас мэдэрдэг юм аа


Жаргал үгүй бол зовлон гэж юуг хэлэхсэн билээ...

Бүү няц

Юм бvхэн харлаж бүтэлгүйтээд байсан ч

Явж байгаа зам чинь уул өөд өгсөөд байх мэт санагдсан ч
Мөнгө зоос дутаж өр ширэнд баригдсан ч
Инээмсэглэмээр байтал санаа алдахаас өөр аргагvй байсан ч
Бvv няц
Зовиур шаналгаа таныг дараад байвал амарвал амар
Гэхдээ бүү няц
Эрээнтэй бараантай хорвоогийн жамыг бид мэдэх ч
Эцсээ хүртэл тууштай зогсож чадвал
Олон ялагдал ялалт болон хувирах болно.
Урагшаа ахих тань удаан санагдсан ч
Бүү няц
Дараагийн алхам танд амжилт авчирч мэднэ
Ганцхан бүү няц
Амжилт гэдэг бол бүтэлгүйдлийн нөгөө тал
Эргэлзлийн үүл манан дээрх мөнгөлөг гялбаа
Зорилгодоо хэр ойр байгаагаа та мэдэж чадахгүй
Алсын бараанаас хавьгүй ойр байж ч бас мэднэ
Бvv няц
Хүнд бэрх байвал тэмцэлд улам гүн шумбан ор
Бүү цөхөрч няц

Бүсгүй хүн

Бүрий нөмрөхөд саран байдаг

Бүжгийн талбайд гүнж байдаг
Бүхний өмнө гоо байдаг
Бүсгүй заяа нь эгэлгүй байдаг

Бүүдийх алсын гэгээ байдаг
Бүрхэг биш нартай байдаг
Бүлээн сэтгэл нь цайлган байдаг
Бүх эрчүүдийн хайр нь байдаг

Бүсгүй хүний хайр гэгээн байдаг
Бүлээн сэтгэл нь цагаан байдаг
Бүхний дээд үзэсгэлэн байдаг
Бүгд нийлээд хайр байдаг


Бүүвэйн дууны элбэрэл байдаг
Бүрэг зан нь ичимхий байдаг
Бүтэн сарны гэгээ байдаг
Бүүр холын наран байдаг

Бүсгүй та

Дэлбээгээ дөнгөж нээгээд турьгүйхэн цөмцийх
Дэлхийн аашинд дасаж ядах, хэнзхэн яргуй нь бүсгүй та юм шүү
Цэцгийн дэлбээ, нарны цацраг, салхины үзүүрээс ертөнцийн аясыг мэдэрдэг
Цэгээн гэрлийн цагаан давалгаа нь бүсгүй та юм шүү
Халтай жаргалтай хүний орчлонгоос хорвоогийн өнгийг мэдэрдэг
Хайрлаад ч үл барам ховор эрдэнэ минь бүсгүй та юм шүү
Дундрашгүй хайрын дуртгалыг тээсэн он жилүүдийн мөнгөн хэлхээс
Дуусашгүй амьдралын авралын сахиус нь бүсгүй та юм шүү
Удмын хэлхээг залгах хүслийн чандмань эрдэнэ
Ургийн холбоог дархлах голомтонд гийсэн нар нь бүсгүй та юм шүү.
Сэтгэл зүрхээрээ надад онгодын сахиус илгээсэн
Бүсгүй минь та тэнгэрийн хүн
Бүсгүй минь чинь толинд харахдаа инээмсэглэж байгаарай
Бүдэрч унасан чулуугаа хараад ч инээж яваарай
Ертөнцийн юм бүхэн чиний л төлөө хөдөлж байдаг
Ерөөлгүй энэ чулуу ч гэсэн чамайг ухаажиг гэж зам хөндлөн хэвтэнэ.
Тэртээх зуунд дайчин эрс чиний төлөө бүлээн цусаа урсгаж
Түмүүжин хаан чамайг амгалан байг гэж энэ улс гүрнэ байгуулж
Чиний үзэсгэлэн гуаг тунхаглаж олон зураачид бүтээлээ мөнхөлж
Чамайг уяраах гэж олон найрагчид шүлгээрээ уралддаг
Эрхэс нараа тойрон эргэх тэнхлэг нь чи билээ
Эрдэмтэн мэргэд чамайг жаргаах гэж сургаал номоо хайрладаг билээ
Энэ цэлмэг хөх тэнгэрт минь алгасалгүй
Нар сар хүртэл чиний л төлөө ээлжилж хөөрдөг билээ.
Дуулсан дуунд нь уяраг гэж эгшигт айзам ийм уянгалаг байдаг
Дурлал хайраараа жаргаах гэж эр хүн ийм ухаантай байдаг
Дуурсах нэрээ өөрөө олоорой гээд
Дуудах нэр чинь ийм утгатай байдаг
Будант энэ орчлонд чамайг
Бусдыг өөрөөсөө илүү хайрлаж сураарай гэж
Бурхад чамайг эмэгтэй хүн эх хүн болгосон билээ
Бүсгүй минь чи
Өглөө сэрээд инээмсэглэж байгаарай
Өнөөдөр, хоёр маргаашаас үнэтэй шүү

Хэрвээ чи бүсгүй хүн бол
Өндөр уулын оргил шиг бай
Чамаар тоглох гэсэн нэг нь
Уулын бэлээс буцах болно
Харин
Чамд хайртай нэг нь
Уулын оргил руу мацах болно
Дэлбээгээ дөнгөж нээгээд турьгүйхэн цөмцийх
Дэлхийн аашинд дасаж ядах, хэнзхэн цэнхэр яргуй нь бүсгүй та юм шүү
Цэцгийн дэлбээ, нарны цацраг, салхины үзүүрээс ертөнцийн аясыг мэдэрдэг
Цэгээн гэрлийн цагаан давалгаа нь бүсгүй та юм шүү