Би байсан

Дээлэндээ багтаж ядан аархаж

Дэлхийн талыг эзэлж явсан
Монгол удмынх болохоор
Дэнж хотойсон наадмын зvлэг ногоон дэвжээн дээр
Дэвээд өөдөө боссон нь би байсан
Дэлгэр намрын гурван сардаа
Дэлийг нь зассан морьд шөнөжин үүрсэж хоноод
Дэмбээ аялж найрласан Монгол гэрийн хойморт
Дэндүү их халамцсан нь би байсан
Домог мэт яригддаг гучин гурван говьдоо
Дархан гэж алдаршсан
Монгол эцгийн хүү болохоор
Доголон нулимстай хорвоогийн
Зовлонгийн учгийг тайлах гэж
Долоон удаа нум харвасан нь би байсан
Шинийн арван тавны бүтэн сартай үдэш
Ширмэл эсгийн дээр мэндэлсэн
Монгол эхийн хүү болохоор
Шийртэй эрсийн хийморь түшсэн овоо
Шилийн богдын оройд
Чулуу босгож тавьсан нь би байсан
Чуулсан оддын гэгээнд шүлэг тэрлэж
Чухамхүү ганц євгєдийнхєє сүнсэнд залбирч
Шүүдэр бөнжгөнөсөн говьдоо онгодын хүлэгтэй давхисан
Шүлгэн цагаан мөр минийх байсан.