Би байсан

Дээлэндээ багтаж ядан аархаж

Дэлхийн талыг эзэлж явсан
Монгол удмынх болохоор
Дэнж хотойсон наадмын зvлэг ногоон дэвжээн дээр
Дэвээд өөдөө боссон нь би байсан
Дэлгэр намрын гурван сардаа
Дэлийг нь зассан морьд шөнөжин үүрсэж хоноод
Дэмбээ аялж найрласан Монгол гэрийн хойморт
Дэндүү их халамцсан нь би байсан
Домог мэт яригддаг гучин гурван говьдоо
Дархан гэж алдаршсан
Монгол эцгийн хүү болохоор
Доголон нулимстай хорвоогийн
Зовлонгийн учгийг тайлах гэж
Долоон удаа нум харвасан нь би байсан
Шинийн арван тавны бүтэн сартай үдэш
Ширмэл эсгийн дээр мэндэлсэн
Монгол эхийн хүү болохоор
Шийртэй эрсийн хийморь түшсэн овоо
Шилийн богдын оройд
Чулуу босгож тавьсан нь би байсан
Чуулсан оддын гэгээнд шүлэг тэрлэж
Чухамхүү ганц євгєдийнхєє сүнсэнд залбирч
Шүүдэр бөнжгөнөсөн говьдоо онгодын хүлэгтэй давхисан
Шүлгэн цагаан мөр минийх байсан.

Би чиний тал

Ханилахын зөнд хатаж
Харь холын салхи зайчилж
Санаа алдахын цагт
Би чиний тал
Хайр бүхнээ цуглуулж
Хагацахдаа,хацарт чинь үнсэхдээ шингээчхээд
Сэтгэл эзгүйрч явахын цагт
Би чиний тал
Хатуу хорвоогийн дэнсэнд тэнцэхсэн гэсэндээ
Харамсалдаа хатаагдаж
Бодолд унаж суухын цагт
Би чиний тал
Хар дарсан зүүд шиг заяанд
Орь залуугаараа гундан байж
Чамайгаа санахын цагт
Би чиний тал аа ...

Би ухаарсан

Зовхион єргєж, сормуус дэрвvvлэн, ширвэлзэх бvсгvй чи
Зоргоороо араншинд минь сєгдєєд одоо хэрэггvй ээ!
Зvггvй явснаан зvхэж, єєрийгєєн бvv буруутга аа!
Зvрх сэтгэлдээн бол чамайг би, аль эрт уучилсан
Зєвхєн уруулуураа хэрхэн vнсдэгийг чинь харин мартчихсан
Зєрvvдхэн зангаараа зvдрээж байсныг чинь л ер мартаагvй
Зvйдэлтэй, залгаатай дээлээр гангарч болдог
Орчлонд
Завсартай, зайтай сэтгэлээр амьдарч болохгvйг
Ухаарсан

Би хайртай

Аврал эрж ханцуйндаа залбирсан,шүтээндээ би хайртай
Ангаахай багаасаа тоглож өссөн нутагтаа би хайртай
Алтан амийг минь өмөөрч өсгөс?н эжий аавдаа хайртай
Амьдралын алдаа оноонд хамт байсан ээждээ би дэндүү хайртай
Хавар нь ирж намар нь буцах шувуудад би хайртай
Хагацан одовч биесээ үгүйлэх найз охиндоо би хайртай
Хат сууж амьдралыг дэнслэх өөртөөн би дэндүү хайртай

Би Монголоороо гоёдог

Хөх Азийн цээжин дээр ирж буцахын учир
Хvмvvvний алтан заяа энд байхын учир
Туурайн тамгатай хөрсөн дээр
Унагатай хамт тэнцэж хөлд орохын учир
Тунгалаг шандны толиог
Хулантай хамт булаалдаж рашаан амсахын учир
Би Монголдоо мэндэлсэн
Газар тэнгэрийн савслагад гайхуулан байж
Ганц яваа насаараа би Монголоороо би гоёно


Би
Хөхөөтэй зуны цэцгийн алаг шvvдрээр хөлөө гоёдог
Хvрэн толгойн сvvдрийн айзам жавхаагаар нь хоолойгоо гоёдог
Зэрэглээтсэн талын бараан нvvдлээр харцаа гоёдог
Зээгэлсэн шар толгодын алтан хормойгоор хаяагаа гоёдог
Би Монголоороо гоёдог
Айрганд нь ардын дуу иссэн хөхүүрээр нь ханаа гоёдог
Аяганд нь vдийн нар далбилзсан өвгөдөөрөө хоймроо гоёдог
Хаврын тэргvvн сарын шинийн нэгэнд ашдын билэгээр гоёдог
Намрын дунд сарын арван долоонд амрагийн харцаар гоёдог
Би Монголоороо гоёдог
Ширгэшгvй Хэрлэнгийнхээ усыг нар зөв бvсэлж гоёдог
Шилгэшгvй нутгийнхаа уулсийг нас зөв тvшиж гоёдог
Би Монголоороо гоёдог
Морьд эргэсэн наадмын дурдан тоосоор нь дээлээ гоёдог
Монгол гэсэн зургаан vсэгтэй бурхан нэрээр нь дэлхийд гоёдог
Би Монголоороо гоёдог
Алган дотор хавчигийн цагаан чулуу алгаараа ташчихад
Ангаахай гардаг болов уу гэж томоогvй насаа vнэмшиж
Аргал тvvхдээ хvртэл саврын хумснаас өмөөрөн
Алтан ширээгийнхээ чулууг шувууны амиар хайрласан
Аргалын чинээ уул байлаа ч зулайд нь хvргэж залбирна аа Эх орон минь
Алгын чинээ нутагтай гэвч заяа минь гэж тайтгарна Эх орон минь
Буйран чинээхэн уулс байвал сөхөрч суугаад жаргана
Бvрэн эрхт Монгол минь байхад сvvгээ өргөөд залбирна аа
Эх нутгийнхаа хvйтэн бороонд ч дулаацсан
Дулаацсан биенээс минь хийморь савссан
Савссан омогийн нvцгэн мананд
Сая тэнцсэн унага Монголоо эрнэ
Би Монголоороо гоёдог
Би Монголоороо гоёно

Би бусадтай адилхан

Надад бадаг шүлгийнхээ дотор

Бурхан болох эрх бий
Багцхан бодлынхоо гvнд
Буг явах ч vе бий
Гэвч
Дээшээ тэнгэр туллаа гээд
Нарыг харавч
Дэлхий ээжтэйгээ цацлаа гээд
Сараар тогловч
Би хvн
Vvлтэй тэнгэрт харагдахгvй
Од явлаа ч хvн
Vхэлтэй амь булаалдаж
Мєнх насаллаа ч хvн
Би бусадтай л адилхан
Vйлийн vртэй хорвоод
Инээж, уйлдгаараа
Vзvvр нь харагдаагvй амьдралд
Алдаж, онодгоороо
Бусад ч надтай адилхан
Vхэлтэй учрах мєчид
Vнэнээс зєрж чадахгvй
Шороон дор ордгоороо
Эйнштейн ч адилхан
Энгийн ч
Эрдэмтэй, цуутай ч
Ив ижилхэн
Илvv ургасан хуруу
Гарт нь байхгvй
Илvv амьдрах нас
Хэнд нь ч олдохгvй
Vvгээрээ бид адилхан
Хvн гэдгээрээ ижилхэн
Энэ миний тодотгол
Одтой тэнгэрийн дор бид олуулаа
Орших оришхуйн заагт цєєхvvлээ, Хvмvvс ээ!

Би итгэдэг

Сүүдэр залгаж

Гэрэл ирдэгт итгэдэг
Сүнсээ зайдалсаар хүн
Ертөнц дамжидагт итгэдэг
Нүглийн саванд ч
Буян тунадагт итгэдэг
Нүд нүдээ олж
Хайр төрдөгт итгэдэг
Би
Буцахийн гуниг сэврээгүй байхад
Ирэхийн зар түгдэгт итгэдэг
Бүдрэхдээ унагасан дуу
Босохын уриа болдогт итгэдэг
Үүрдийн юм шиг явсан ч
Үүрээр чамтай сэрнэ гэж итгэдэг
Үхэл намайг ялахын тулд өтлүүлдэг ч
Үр минь үлдсэнээр ялагдашгүй гэдэгтээ итгэдэг...

Би Монгол эр хүн

Би хээрийн салхинд ариуссан энгэрийн ганцхан модны навч
Би энхрий нутгаа бусдаас харамлаж дээшээ огших Монгол эр хүн


Би тулганд цойлон дүрэлзэх хүчит догшин галын дөл
Би шүлэг тэрлэн шүүрс алдах омог бардам Монгол эр хүн
Би халхын сайхан бүсгүйн харааг булааж хайрыг татсан
Би сэтгэл сэргээх айзам урсгаж уяран сагах Монгол эр хүн


Би нартад хорогдон шуугих хялмаат ширүүн шуураганы ширхэг
Би дуу аялан сэтгэл тайтгарч шуранхай хадаах Монгол эр хүн
Би сэтгэлийн сайхнаар ханиа дээдэлж халамжаа бүхэнд харамгүй хайрлах
Би халуун сэтгэл энэхэн биеээ бусдад зориулах Монгол эр хүн


Би хээрийн салхинд ариуссан энгэрийн ганцхан модны навч
Би энхрий нутгаа бусдаас харамлаж дээшээ огших Монгол эр хүн
Би аргалын утаа үнэртэж ангир уургаа залгилж өссөн
Би тэнгэртээ сүслэн наранд залбирах хөх толботой Монгол эр хүн


Би дэлхийд тааваар амьдрах дээдэс заяат Монгол эр хүн
Би дээлээ бүсэлж хөөрөг зөрүүлэх дээшээ хиймортой Монгол эр хүн
Би морин дэлдээр дарцаглан Монголоо гээд цээжээ дэлдээд
Би морьтон ардын удам залгах уурага сунгах Монгол эр хүн


Би морин дэлдээр дарцаглан Монголоо гээд цээжээ дэлдээд
Би барцадгүй Монголын төлөө тэмцсэн өвгөдийнхөө зарлигтай Монгол эр хүн


Ая УГЗ Д.Цэвээнравдан Үг Д.Энхтайван Р.Баярсайхан

Би мэднэ

Би энгийн байхыг хүсдэггүй
Гэхдээ эгэл жирийнээр амьдраад үхнэ гэдгээ мэддэг
Миний хүсэл хязгааргүй..
Гэсэн ч амьдрал баян бөгөөд бас харамч гэдгийг мэднэ
Би өөртөө итгэдэг
Өөрийгөө өөрчилж чадсан хүн л өөрөөр амьдардгийг мэднэ
Би мэднэ
Амьдрал гэрэлтэй бас сүүдэртэй гэдгийг..


from. Бодолд асгарах бороо